سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

*

وآن چه خود داشت ز بیگانه تمنامی‌کرد

    گوهری کز صدف کُوْن و مکان بیرون است

 طلب از گمشدگانِ لبِ دریا می‌کرد

       مشکل خویش برِ پیرِ مُغان بردم دوش

*

   کو به تاییدِ نظر حلّ معما می‌کرد

دیدمش خرم و خندان، قدحِ باده به دست

*

      و‌اندر آن آینه صد گونه تماشامی‌کرد

گفتم: این جام جهان‌بین به تو کِی دادحکیم؟

*

       گفت: آن روز که این گنبد مینامی‌کرد

         بی‌دلی، در همه احوال، خدا با او بود

*

      او نمی‌دیدش و از دور "خدایا" می‌کرد

         این همه شعبده خویش که می‌کرد اینجا

*

سامریپیشعصاوید بیضامی‌کرد

گفت: «آن یار، کز او گشت سر دار بلند،

*

         جرمش این بود که اسرار هویدامی‌کرد»

          فیض روح القدس ار باز مدد فرماید

*

دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد

گفتمش «سلسله‌ی زلف بتان از پی چیست؟

*

   گفت: «حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد!»